Enero 30, 2013

      Ito ang araw na aktwal na kami na magpaparaktis sa Filipino.Maaga pa lamang ay nghanda na ako ng damt na isusuot ko para hindi na ako babalik sa bahay.Sakto lang ako ng dumating sa paparalan.Umagang-umaga ay tila yata glit si Bb.Eclar.Imbis na ipaliwanag niya sa amin ng ipapaliwanag ang mga aralin ay pinasagutan nalang niya ito sa amin.Ito naman kasing mga kaklase ko ay parang mga monggoloid, ang hirap umintindi lalo na pag sinabihan na tumahimik.Ganun din naman sa Mapeh eh,galit din sa amin si ma’am Nacolangga kasi nga masyado kaming maingay at ang lahat ay hindi pa tapos ang activity.Mag-uuwian na at naghihintay kami ng mga napkatagal sa aming mga kagrupo na ang hinhin kung kumilos.Paano ba naman kasi ang sinabi ko na magdala ng damit ay para yatang kinlimutan.Eto pa,kakaunti na nga lang ang mga lalaki s aming grupo ay halos wala pang pumunta.Si Saliba at Sumala lamang ang nakapunta.Magsisimula na ang praktis at tila ang iba ay nagtsitsismisan pa.Salita ako ng salita sa gagawin ay hindi naman nakikinig.Sila pa mismo nagalit sa akin kung bakit wala dad aw kaming nagagawa!Nakakainis!Nagpagod—pagod lang pala kami sa pagpunta.Nakakainis talaga ang araw na ito.Subukan lang nilang magreklamo at makakatikim sila ng salita na makakasakit talaga sa kamnila ng lubusan.