Pebrero 6,2013

           Ngayong umaga,halos wala pang tao nang dumating ako sa aming silid-  aralan.Nakakainip nga eh,Wala akong ganang makipag-usap kasi alam ko na sasabihin nanaman nila na ang daldal ko talaga.Minsan nga naisip ko yung palagi nilang sinasabi sa akin na sobrang daldal ko,malakas ang trip,di masayang kasama at higit sa lahat ay walang kwenta.Kahit ganon yung mga sinasabi nila saaki akala nila ay natutuwa ako sa mga lagi nilang sinasabi sa akin.Di lang nila alam na minsan ay nasa isang sulok lag ako ng aming kwarto at nag-iisip kong ano ang aking magiging reaksyong sa tuwing sinasabi nila iyon sa akin.Alam ko na kakaunti lamang yung mga tao na nakakaintindi at umiintindi sa akin pero sana maisip nila na sa bawat sambit nila ng mga ganuong kataga ay nasasaktan ako.Tama na nga ang drama.Pero sana matupad nga iyon.